Kościół parafialny p.w. św. Hieronima
 |
 |
Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1175 r., co czyni świątynię najstarszą na terenie powiatu nowosolskiego. Jej powstanie związane jest z przeniesieniem w 2 poł. XII w. osadnictwa na teren obecnego miasta. Wcześniej skupiało się ono wokół grodu, wzmiankowanego przez Galla Anonima w związku z wojną polsko-niemiecką w 1109 r. Romański kościół wzniesiony w końcu XII w. miał wezwanie św. Stefana. W XIV wieku a na jego miejscu wzniesiono kamienno-ceglaną świątynię gotycką. Początkowo była to budowla prosta w założeniu – nawa i prezbiterium. W XV w. do zachodniej ściany dostawiono wysoką ceglaną wieżę, w którą wmurowano kamienne krzyże pokutne. W 1503 r. zmieniono wezwanie kościoła na św. Hieronima. W 1522 r. podczas pożaru miasta spłonął dach świątyni. Po pożarze kościół poddano kilkakrotnej przebudowie, w latach 1584-1586 poszerzono prezbiterium, dostawiono dwie kaplice (ufundowane przez rodziny szlacheckie – von Braun i Schönaich), przebudowano sklepienia. W latach 1540-1654 kościół był w posiadaniu protestantów. Po pożarze w 1694 r. patronat nad kościołem objęli właściciele miasta rodzina von Schönaich z Siedliska. Z ich fundacji wieża otrzymała podwójny barokowy hełm, dostawiono zakrystię, kościół otrzymał bogate barokowe wyposażenie. W 1822 r. remontowano wieżę, na której zawieszono trzy dzwony. W takim kształcie kościół przetrwał do końca XIX w., kiedy barokowy hełm wieży zastąpiono pokryciem namiotowym. W 2 połowie XX stulecia kościół gruntownie wyremontowano (malowanie wnętrz, elewacji, wymiana pokrycia dachowego).
Ze strony: Zabytki sakralne powiatu nowosolskiego
Epitafium Fabiana von Schönaich
 |
 |
Epitafium Fabiana von Schönaich wewnątrz kościoła.
Płyta nagrobna szlachcianki
 |
 |
Renesansowa płyta nagrobna szlachcianki. Po lewej na zdjęciu - leżąca na ziemi. Po prawe na zdjęciu - zamontowana w ścianę zewnętrzną kościoła